🕉🕉🕉🕉🕉🕉🕉🕉🕉                                            15.12.2019                              अाज सकाळी रवीवारच्या 'हार्टफुलनेस मेडीटेशन' दरम्यान अालेला अनुभव.माझे रवीवारचे बरेचसे सत्संग 'मिस' झाल्याने अाज सत्संगला जायचंच असं मनाशी पक्कं ठरवलं होतं.थोडंसं  गिल्टी अाणि मनाशी चुटपुट वाटत होती.घरातुन निघाले.दहा ,पंधरा मिनिटांच्या वॉकनंतर मी हॉलमध्ये पोहोचले.भराभर चालत अाल्याने ,अाणि सकाळची थंडी तसेच अस्थमाचा त्रास असल्याने हार्ट बीट खुप वाढल्या होत्या.श्वासघ्यायला थोडा त्रासही होत होता.तशीच मेडीटेशनला बसले.हळुहळु हार्टबीट नॉर्मलला अाल्या.नंतर शुद्धिकरण,मेडीटेशन करता करता ,मनांतुन खुप अानंदी,समाधानी वाटु लागलं.तो अानंद येण्यासाठी कोणतीही घटना माझ्या अायुष्यात घडली नव्हती.एक प्रकारचा calmness, मनांची तरल अशी अवस्था .सत-चित-अानंद अशी अवस्था प्राप्त झाली.ती कोणत्याही वस्तुने कोणत्याही बाह्य अानंदाने मिळु शकणार नाही जसं की कपडे,दागिने,खाद्यपदार्थ,चित्रपट ,देवालयात जाणे ,सहलीला जाणे.ही सगळी प्रोसेस घडत असतांना मन अाणि मनांतले विचार माकडाप्रमाणे इकडुन,तिकडे ऊड्या मारत होते.ते सगळं ताब्यात ठेवायचा थोडाफार प्रयत्न केला नंतर तो ही सोडुन दीला.'मिशन मंगळ' या चित्रपटांत ज्याप्रमाणे एक एक भाग सुटा होत यान जसे ध्येयाकडे झेपावते त्याप्रमाणे मनदेखील त्या अदृश्य ,लांबवर असलेल्या ध्येयाच्या दीशेने हळुवारपणे विलीन होऊ लागते.मग वर सांगीतल्याप्रमाणे अात्मिक,अाध्यात्मिक अानंद मिळु लागतो.मास्टरजी सांगतात त्याप्रमाणे हा अनुभव 'pain down, करायचा प्रयत्न केलाय.असेच अनुभव इतर साधकांनी सांगीतले तर अजुन ध्येयाच्या जवळ जाता येईल.🕉🕉🕉🕉🕉🕉                सौ.पुर्वा लाटकर .पुणे.